Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Μπορεί το 2018 να τιναχθούν όλα στον αέρα;



Ξέρω, διαβάζοντας τον τίτλο οι περισσότεροι θα με κατηγορήσετε για "κινδυνολογία" και "καταστροφολογία". Και με το δίκιο σας. Φαίνεται πράγματι ακραίο την ώρα που ο Πρωθυπουργός της χώρας διατυμπανίζει και πανηγυρίζει εκ των προτέρων ότι τον Αύγουστο τελειώνουν τα βάσανα γιατί βγαίνουμε επιτέλους για πρώτη φορά από τα "Μνημόνια", να ισχυρίζομαι ότι το 2018 μπορεί "να τιναχθούν όλα στον αέρα".
 Πιστεύω δε ότι αυτή η αισιοδοξία του πρωθυπουργού είναι γνήσια, είναι αληθινή. Ο κ. Τσίπρας έχει επενδύσει πολιτικά στο χαρτί της εξόδου από τα μνημόνια, γιατί θεωρεί ότι μετά από αυτό το κομβικό σημείο θα έχει λυμένα τα χέρια και δεν θα δίνει λόγο σε κανένα. Και τι δεν θα 'δινε να έφτανε ομαλά μέχρι τον Αύγουστο!  Δεν είναι τυχαίο ότι η τελευταία αξιολόγηση από τους "θεσμούς" οδεύει προς κλείσιμο, με ασυνήθιστες για  την κυβέρνηση αυτή ταχύτητες. Μέχρι τότε έχει βέβαια να χειριστεί και να αντιμετωπίσει το μείζον και δύσκολο θέμα της ονοματοδοσίας του κράτους "των Σκοπίων". 
Αν βέβαια ο κ. Καμένος εννοεί αυτά που λέει και δεν έχουμε  για άλλη μια φορά  κακόγουστη επανάληψη  της γνωστής του πλέον τακτικής, που καταλήγει πάντοτε στο τέλος αισίως για την κυβέρνηση - "διαφωνούμε πολιτικά, καταγράφουμε την διαφωνία μας, αλλά στο τέλος ψηφίζουμε"... γιατί βέβαια πάνω απ΄ όλα η εξουσία! Στην περίπτωση λοιπόν, που ο μέχρι σήμερα συνεπής συνεταίρος του κ. Τσίπρα, εννοεί αυτά που λέει και προκειμένου να εξασφαλίσει την είσοδό του στην επόμενη βουλή (κάτι που μέχρι σήμερα δεν φαίνεται πιθανό)  ο κίνδυνος είναι η πολιτική αστάθεια και η πρόωρη πτώση της κυβέρνησης. Μικρό το κακό!
Γιατί το χειρότερο είναι να φτάσει η κυβέρνηση στον Αύγουστο! Και δεν χαίρεσαι θα μου πείτε, θα  τελειώσουμε με τα μνημόνια! Κι όμως ο πραγματικός κίνδυνος για τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία θα είναι αυτός.  Να προσπαθήσει δηλαδή ο κ. Τσίπρας με αυτό το  επιχείρημα να  κερδίσει τις εκλογές που σύντομα θα προκηρύξει, υπό καθεστώς παροχολογίας, υπαναχώρησης, διορισμών και σπατάλης!  Το "Τσοβόλα, δώστα όλα" της δεκαετίας του 80 σε νέα έκδοση. Μια μικρή δόση ήδη πήραμε ...  Και έτσι να τιναχθούν όλα στον αέρα. Όλες οι προσπάθειες που έκανε  ο ελληνικός λαός  από το 2010  μέχρι σήμερα, τα βάρη που επωμίστηκε, οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις που υπέστη, οι φόροι που πλήρωσε,  να πάνε στράφι και να ξαναγυρίσουμε και πάλι στο σημείο μηδέν. Με αντάλλαγμα την παραμονή του κ. Τσίπρα στην εξουσία! Ίσως κάποιος πει. Μα πώς θα γίνει κάτι τέτοιο αφού η κυβέρνηση έχει υπογράψει δεσμεύσεις μέχρι το 2022, δεν μπορεί να τις παραβιάσει! Απλώς θυμίζω αυτό που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δημόσια έχει πει πολλές φορές "το ότι  ψηφίζουμε τα μέτρα δεν σημαίνει ότι θα τα εφαρμόσουμε", συνδέοντάς τα με την ελάφρυνση του χρέους κάτι που ούτως ή άλλως δεν έχει γίνει. 
Για να είμαι ειλικρινής, ελπίζω  τίποτα από τα παραπάνω να μη συμβεί! Θα είναι κρίμα!

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017

Ο μουσαφίρης...

Τώρα που ο μουσαφίρης μας έφυγε κι έχοντας κατά νου ολόκληρη την εικόνα της επίσκεψης του, επίσημης και ανεπίσημης, η πλειοψηφία των Ελλήνων αναρωτιόμαστε και προσπαθούμε να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους  έγινε αυτή η επίσκεψη, ύστερα από πρόσκληση της ελληνικής πλευράς. 
Συνήθως οι επισκέψεις και συναντήσεις κορυφής, κατά τη διεθνή πρακτική, οργανώνονται  σε συγκεκριμένες περιπτώσεις:  
  • Είτε μεταξύ χωρών που δεν έχουν  τόσο θερμές σχέσεις, όταν υπάρχει κάποια σημαντική εξέλιξη σε διπλωματικό επίπεδο και κάτι καινούριο πρόκειται να προκύψει και να ανακοινωθεί, το οποίο φυσικά έχει ήδη προ-συμφωνηθεί και απλά αναμένεται η δημοσιοποίησή του.  
  • Είτε όταν οι σχέσεις δύο χωρών είναι στο σημείο μηδέν οπότε η συνάντηση γίνεται προκειμένου να λιώσουν οι πάγοι και να υπάρξει επαννεκίνηση. Τέτοια περίπτωση ήταν π.χ. αυτή της επίσκεψης Ερντογάν στον Πούτιν μετά την κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους από τους Τούρκους. 
  • Είτε τέλος όταν οι σχέσεις είναι ομαλές και μετά από κατάλληλη διπλωματική προεργασία πρόκειται να ενισχυθούν με ειδικές συμφωνίες συνεργασίας σε διάφορους τομείς (οικονομία, εμπόριο, πολιτισμό κλπ), ώστε να γίνουν πιο ουσιαστικές.
Τίποτε όμως από τα παραπάνω δεν ισχύει στην περίπτωσή μας. Αντιθέτως, το μόνο που καταφέραμε από ελληνικής πλευράς είναι να δώσουμε βήμα, κι αυτό επί ευρωπαϊκού εδάφους, προκειμένου ο Τούρκος Πρόεδρος να αναπτύξει για μια ακόμη φορά, αλλά και με τον πιο επίσημο τρόπο, τις γνωστές τα τελευταία χρόνια θέσεις του και τη ρητορική του για τη Συνθήκη της Λωζάνης, το Αιγαίο και την Κύπρο. Και να ακουστεί αυτή τη φορά όχι μόνο από το εγχώριο εντός της Τουρκίας κοινό αλλά από το ευρωπαϊκό και το διεθνές. 
Νομίζω πως τελικά κάναμε μια γκάφα ολκής. Εκτός και αν... κάπου πάει το μυαλό μου αλλά δεν θέλω να το πιστέψω. Ότι, δηλαδή, όλο αυτό το φιάσκο στήθηκε για εσωτερική ενδοελληνική κατανάλωση, για να φανεί ότι ο "μαχητικός μας πρωθυπουργός" δεν "κολώνει",  τα λέει χύμα στον ...Σουλτάνο για την Αγιά Σοφιά, την Κύπρο και γενικότερα υπερασπίζεται με γενναιότητα και λεβεντιά τα εθνικά μας θέματα. Δηλαδή ακόμη και σ' αυτά τα θέματα ανευθυνότητα και δημαγωγία!
Μόνο που κάποιος από την κυβέρνηση πρέπει να μπει στον κόπο να απαντήσει και σε  όσα ειπώθηκαν από τον μουσαφίρη μας στην Κομοτηνή, ότι δηλαδή στη Θράκη δεν τηρούνται οι συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, πράγμα που φυσικά δεν ισχύει και δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο. Το μόνο θετικό είναι αυτό που ειπώθηκε ευθέως από τον ίδιο στο ακροατήριό του, ότι δηλαδή η μειονότητα της Θράκης είναι θρησκευτική και οι Μουσουλμάνοι της Θράκης είναι Έλληνες πολίτες. Πάλι καλά!