Μπορεί το 2018 να τιναχθούν όλα στον αέρα;

Ξέρω, διαβάζοντας τον τίτλο οι περισσότεροι θα με κατηγορήσετε για "κινδυνολογία" και "καταστροφολογία". Και με το δίκιο σας. Φαίνεται πράγματι ακραίο την ώρα που ο Πρωθυπουργός της χώρας διατυμπανίζει και πανηγυρίζει εκ των προτέρων ότι τον Αύγουστο τελειώνουν τα βάσανα γιατί βγαίνουμε επιτέλους για πρώτη φορά από τα "Μνημόνια", να ισχυρίζομαι ότι το 2018 μπορεί "να τιναχθούν όλα στον αέρα".

 Πιστεύω δε ότι αυτή η αισιοδοξία του πρωθυπουργού είναι γνήσια, είναι αληθινή. Ο κ. Τσίπρας έχει επενδύσει πολιτικά στο χαρτί της εξόδου από τα μνημόνια, γιατί θεωρεί ότι μετά από αυτό το κομβικό σημείο θα έχει λυμένα τα χέρια και δεν θα δίνει λόγο σε κανένα. Και τι δεν θα 'δινε να έφτανε ομαλά μέχρι τον Αύγουστο!  Δεν είναι τυχαίο ότι η τελευταία αξιολόγηση από τους "θεσμούς" οδεύει προς κλείσιμο, με ασυνήθιστες για  την κυβέρνηση αυτή ταχύτητες. Μέχρι τότε έχει βέβαια να χειριστεί και να αντιμετωπίσει το μείζον και δύσκολο θέμα της ονοματοδοσίας του κράτους "των Σκοπίων". 

Αν βέβαια ο κ. Καμένος εννοεί αυτά που λέει και δεν έχουμε  για άλλη μια φορά  κακόγουστη επανάληψη  της γνωστής του πλέον τακτικής, που καταλήγει πάντοτε στο τέλος αισίως για την κυβέρνηση - "διαφωνούμε πολιτικά, καταγράφουμε την διαφωνία μας, αλλά στο τέλος ψηφίζουμε"... γιατί βέβαια πάνω απ΄ όλα η εξουσία! Στην περίπτωση λοιπόν, που ο μέχρι σήμερα συνεπής συνεταίρος του κ. Τσίπρα, εννοεί αυτά που λέει και προκειμένου να εξασφαλίσει την είσοδό του στην επόμενη βουλή (κάτι που μέχρι σήμερα δεν φαίνεται πιθανό)  ο κίνδυνος είναι η πολιτική αστάθεια και η πρόωρη πτώση της κυβέρνησης. Μικρό το κακό!

Γιατί το χειρότερο είναι να φτάσει η κυβέρνηση στον Αύγουστο! Και δεν χαίρεσαι θα μου πείτε, θα  τελειώσουμε με τα μνημόνια! Κι όμως ο πραγματικός κίνδυνος για τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία θα είναι αυτός.  Να προσπαθήσει δηλαδή ο κ. Τσίπρας με αυτό το  επιχείρημα να  κερδίσει τις εκλογές που σύντομα θα προκηρύξει, υπό καθεστώς παροχολογίας, υπαναχώρησης, διορισμών και σπατάλης!  Το "Τσοβόλα, δώστα όλα" της δεκαετίας του 80 σε νέα έκδοση. Μια μικρή δόση ήδη πήραμε ...  Και έτσι να τιναχθούν όλα στον αέρα. Όλες οι προσπάθειες που έκανε  ο ελληνικός λαός  από το 2010  μέχρι σήμερα, τα βάρη που επωμίστηκε, οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις που υπέστη, οι φόροι που πλήρωσε,  να πάνε στράφι και να ξαναγυρίσουμε και πάλι στο σημείο μηδέν. Με αντάλλαγμα την παραμονή του κ. Τσίπρα στην εξουσία! Ίσως κάποιος πει. Μα πώς θα γίνει κάτι τέτοιο αφού η κυβέρνηση έχει υπογράψει δεσμεύσεις μέχρι το 2022, δεν μπορεί να τις παραβιάσει! Απλώς θυμίζω αυτό που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δημόσια έχει πει πολλές φορές "το ότι  ψηφίζουμε τα μέτρα δεν σημαίνει ότι θα τα εφαρμόσουμε", συνδέοντάς τα με την ελάφρυνση του χρέους κάτι που ούτως ή άλλως δεν έχει γίνει. 

Για να είμαι ειλικρινής, ελπίζω  τίποτα από τα παραπάνω να μη συμβεί! Θα είναι κρίμα!

Ο μουσαφίρης...

Τώρα που ο μουσαφίρης μας έφυγε κι έχοντας κατά νου ολόκληρη την εικόνα της επίσκεψης του, επίσημης και ανεπίσημης, η πλειοψηφία των Ελλήνων αναρωτιόμαστε και προσπαθούμε να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους  έγινε αυτή η επίσκεψη, ύστερα από πρόσκληση της ελληνικής πλευράς. 

Συνήθως οι επισκέψεις και συναντήσεις κορυφής, κατά τη διεθνή πρακτική, οργανώνονται  σε συγκεκριμένες περιπτώσεις:  

• Είτε μεταξύ χωρών που δεν έχουν  τόσο θερμές σχέσεις, όταν υπάρχει κάποια σημαντική εξέλιξη σε διπλωματικό επίπεδο και κάτι καινούριο πρόκειται να προκύψει και να ανακοινωθεί, το οποίο φυσικά έχει ήδη προ-συμφωνηθεί και απλά αναμένεται η δημοσιοποίησή του.  
• Είτε όταν οι σχέσεις δύο χωρών είναι στο σημείο μηδέν οπότε η συνάντηση γίνεται προκειμένου να λιώσουν οι πάγοι και να υπάρξει επαννεκίνηση. Τέτοια περίπτωση ήταν π.χ. αυτή της επίσκεψης Ερντογάν στον Πούτιν μετά την κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους από τους Τούρκους. 
• Είτε τέλος όταν οι σχέσεις είναι ομαλές και μετά από κατάλληλη διπλωματική προεργασία πρόκειται να ενισχυθούν με ειδικές συμφωνίες συνεργασίας σε διάφορους τομείς (οικονομία, εμπόριο, πολιτισμό κλπ), ώστε να γίνουν πιο ουσιαστικές.

Τίποτε όμως από τα παραπάνω δεν ισχύει στην περίπτωσή μας. Αντιθέτως, το μόνο που καταφέραμε από ελληνικής πλευράς είναι να δώσουμε βήμα, κι αυτό επί ευρωπαϊκού εδάφους, προκειμένου ο Τούρκος Πρόεδρος να αναπτύξει για μια ακόμη φορά, αλλά και με τον πιο επίσημο τρόπο, τις γνωστές τα τελευταία χρόνια θέσεις του και τη ρητορική του για τη Συνθήκη της Λωζάνης, το Αιγαίο και την Κύπρο. Και να ακουστεί αυτή τη φορά όχι μόνο από το εγχώριο εντός της Τουρκίας κοινό αλλά από το ευρωπαϊκό και το διεθνές. 
Νομίζω πως τελικά κάναμε μια γκάφα ολκής. Εκτός και αν... κάπου πάει το μυαλό μου αλλά δεν θέλω να το πιστέψω. Ότι, δηλαδή, όλο αυτό το φιάσκο στήθηκε για εσωτερική ενδοελληνική κατανάλωση, για να φανεί ότι ο "μαχητικός μας πρωθυπουργός" δεν "κολώνει",  τα λέει χύμα στον ...Σουλτάνο για την Αγιά Σοφιά, την Κύπρο και γενικότερα υπερασπίζεται με γενναιότητα και λεβεντιά τα εθνικά μας θέματα. Δηλαδή ακόμη και σ' αυτά τα θέματα ανευθυνότητα και δημαγωγία!

Μόνο που κάποιος από την κυβέρνηση πρέπει να μπει στον κόπο να απαντήσει και σε  όσα ειπώθηκαν από τον μουσαφίρη μας στην Κομοτηνή, ότι δηλαδή στη Θράκη δεν τηρούνται οι συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, πράγμα που φυσικά δεν ισχύει και δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο. Το μόνο θετικό είναι αυτό που ειπώθηκε ευθέως από τον ίδιο στο ακροατήριό του, ότι δηλαδή η μειονότητα της Θράκης είναι θρησκευτική και οι Μουσουλμάνοι της Θράκης είναι Έλληνες πολίτες. Πάλι καλά!

Τα μυστικά του βάλτου...

Η καταστροφική πλημμύρα στην Μάνδρα της Αττικής αποκάλυψε πλήρως μερικά κοινά αλλά ανομολόγητα μυστικά, που έχουν να  κάνουν με το χτήσιμο, τις δομές, τη λειτουργία, τελικά την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού κράτους. Δυστυχώς όμως συνοδεύτηκε από τεράστιο ανθρώπινο κόστος, τον πνιγμό είκοσι δύο συμπολιτών μας - κάτι που μόνο σε χώρα τύπου Μπαγκλαντές θα μπορούσε κανείς να αναμένει το 2017! Μπορεί βέβαια ο Πρωθυπουργός να επαναπαύτηκε στην βολική εξήγηση της "Κλιματικής Αλλαγής" που στο κάτω κάτω μας βολεύει όλους - όχι μόνο τον ίδιο, πολιτικά, αλλά κι εμάς τους απλούς πολίτες αφού έτσι φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από  εμάς. Είναι πράγματι βολική αυτή η εξήγηση που ρίχνει το φταίξιμο αλλού, σε όλη την "παγκόσμια κοινότητα" εκτός  βέβαια από την εγχώρια αλυσίδα που εμπλέκεται πραγματικά. Ποια είναι η αλυσίδα αυτή;  Πολιτικοί, Δημόσια Διοίκηση, Αυτοδιοίκηση, Μηχανικοί, Πολίτες.

Γιατί δε νομίζω να φταίει η τρύπα του όζοντος που μπαζώθηκαν και χτίστηκαν όλα τα ρέματα κυρίως στην Αττική και τα νησιά μας, που καίγονται τα δάση μας ή αποψιλώνονται με διάφορους τρόπους όπως πχ η υπερβόσκηση. Που οι παραπόταμοι και τα ποτάμια έγιναν δρόμοι και εθνικές οδοί. Και η φύση, όταν δεν την σέβεσαι εκδικείται. Αυτό είναι κανόνας.

Δυστυχώς το ελληνικό κράτος και η εγχώρια πολιτική οικοδομήθηκαν εδώ και δεκαετίες σε λάθος βάση.  Εν αρχή ην το αξίωμα κάνουμε τα στραβά μάτια για να ικανοποιηθούν οι  ανάγκες στέγασης  των λαϊκοτέρων στρωμάτων κι εμείς θα ωφεληθούμε πολιτικά απ' αυτό. Έπειτα ήλθαν οι πολυτελείς  βίλες, μέσα στα δάση ή πρώτες πάνω στο κύμα, για να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία των νεόπλουτων ιδιοκτητών τους. Συνήθως αυτοί ήταν διάφοροι μεγαλοσχήμονες, στελέχη της πολιτικής, της διοίκησης ή των επιχειρήσεων που ήταν "μέσα στα πράγματα" και δεν τους κουνούσε κανείς. Κι έτσι φτιάχθηκε το τέλειο σύστημα διαπλοκής που είχε ως ανταμοιβή το χρήμα ή τις ψήφους ή και τα δυο. 

Φυσικά μέσα από την καταστροφή αναδείχθηκε για μια ακόμη φορά η ανικανότητα της κυβέρνησης και του Κράτους ν' αντιμετωπίσει έκτακτες καταστάσεις και φαινόμενα, η σύγχυση αρμοδιοτήτων, η έλλειψη συντονισμού μεταξύ υπηρεσιών και ικανοτήτων στελεχών που κατέχουν θέσεις.

Όμως νομίζω πως αναδείχθηκε και κάτι ακόμη. Ότι η πολιτική που εδώ και δεκαετίες εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις και την εφαρμόζει  με την ίδια συνέπεια κι αυτή η κυβέρνηση, της εκ των υστέρων δηλαδή νομιμοποίησης των αυθαιρέτων με μόνο εισπρακτικά κριτήρια, προκειμένου να γεμίζουμε τα δημόσια ταμεία,  χωρίς να λαμβάνονται υπόψη περιβαλλοντικές παράμετροι είναι κραυγαλέο  λάθος και έχει τραγικές συνέπειες. Που φτάνουν δυστυχώς μέχρι και την αφαίρεση ανθρώπινων ζωών.

Κάν' το όπως ο Κυριάκος!

Η μεγάλη συμμετοχή στην διαδικασία εκλογής αρχηγού στη "Δημοκρατική Συμπαράταξη", αποτελεί από μόνη της ένα ισχυρό μήνυμα προς το αριστερο-λαϊκο-δεξιό   κυβερνητικό συνονθύλευμα των "Συριζανέλ".  Δείχνει ότι  υπάρχουν πολίτες ευρισκόμενοι στα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας και γενικότερα στον Κεντροαριστερό χώρο που "ψάχνονται". Που έχουν απογοητευτεί από τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και τις συνεχείς κωλοτούμπες, που έχουν εξοργιστεί από την ανεύθυνη πολιτική και έχουν αγανακτήσει  από τον λαϊκίστικο και σε πολλές περιπτώσεις "φτηνιάρικο" λόγο του κ. Τσίπρα και αναζητούν κάτι σοβαρότερο, κάτι πιο πειστικό που να εκφράζει τις αριστερές ιδέες. 

Όμως, μήνυμα στάλθηκε πιστεύω και προς την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Ότι η πολιτική της επικράτηση και το μέγεθος της εκλογικής της νίκης στις επόμενες εκλογές θα κριθεί στον χώρο του κέντρου, τον χώρο ανάμεσα στον Σύριζα και την ίδια και όχι στα δεξιά της. Με ότι αυτό σημαίνει για την προσαρμογή και τη δόμηση του πολιτικού της λόγου. Διότι αν μέσα από τη διαδικασία της εκλογής ηγεσίας καταφέρει ο χώρος του πρώην ΠΑΣΟΚ, σε κάποιο βαθμό να σοβαρευτεί και ν'  ανασυνταχθεί, τότε στον μεσαίο όπως λέγαμε πετυχημένα κάποτε χώρο,  θα υπάρχει υπολογίσιμος πολιτικός ανταγωνιστής που θα (επανα)διεκδικήσει όλους εκείνους, τους πιο υπεύθυνους πρώην ψηφοφόρους του, που προτίμησαν ή επρόκειτο να προτιμήσουν την κεντροδεξιά ΝΔ έναντι του ανεύθυνου λαϊκίστικου Σύριζα.  

Τώρα όσον αφορά στα πρόσωπα, όπου βέβαια δεν μου πέφτει ιδιαίτερος λόγος, αφού δεν ανήκω στον ιδεολογικό αυτό χώρο, αλλά εκφράζοντας ως πολίτης  τη γνώμη του, θα έλεγα ότι η περίπτωση Ανδρουλάκη έχει κάποια χαρακτηριστικά ανατροπής. Πρώτ' απ' όλα το γεγονός ότι ένας αυτοδημιούργητος, νέος άνθρωπος, με συγκροτημένο λόγο κατάφερε να εκλεγεί ευρωβουλευτής και σήμερα να διεκδικεί με αξιώσεις την ηγεσία της παράταξης δείχνει ότι έχει ικανότητες. Ξεκίνησε ως αουτσάιντερ, όμως αυτή τη στιγμή φαίνεται να είναι η επιλογή της ανανέωσης που πάει κόντρα στο κομματικό κατεστημένο. Αυτό που του καταλογίζουν είναι ότι προέρχεται από τον "κομματικό σωλήνα". Αλλά μήπως και η αντίπαλός του από τον ίδιο σωλήνα δεν προέρχεται; Και στο κάτω κάτω γιατί είναι μεμπτό, ένας άνθρωπος  στα φοιτητικά του χρόνια να υποστηρίζει και να πολεμά για τις ιδέες του  και να ανέρχεται μέσα στο κόμμα του; Από την άλλη η Φώφη Γεννηματά θα είχε την ίδια ώθηση στην πολιτική και θα είχε περάσει με την ίδια ευκολία από τόσες θέσεις που της ανατέθηκαν, αν δεν ήταν κόρη του πιο σοβαρού κατά την άποψή μου υπουργού των πρώτων χρόνων του ΠΑΣΟΚ, του αείμνηστου Γιώργου Γεννηματά; Για να μην παρεξηγηθώ, προσωπικά δεν είμαι εναντίον του να ασχολούνται με την πολιτική άνθρωποι που προέρχονται από οικογένειες με πολιτική παράδοση. Αυτό είναι ανεπίτρεπτος ρατσισμός.  Όμως αυτοί έχουν ένα επιπλέον βάρος. Πρέπει να αποδείξουν με την παρουσία τους ότι πέρα από το όνομα έχουν και οι ίδιοι ξεχωριστές ικανότητες που τους κάνουν να διακριθούν και ν' ανελιχθούν. Και η Φώφη Γενημματά, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν είναι αυτή η περίπτωση!

"ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ"

Σύμφωνα με τον κ. Τόσκα "οι Έλληνες ζούμε την πιο ειρηνική περίοδο". Την ίδια ώρα ο "Ρουβίκωνας" και άλλες συμμορίες,  κυρίως στην Αθήνα, επιδίδονται σε μια σειρά από "ειρηνικές" πράξεις, "ακτιβιστικές" για τον κ. υπουργό που τις διαχωρίζει μάλιστα από τις παραβατικές... Εισβάλλουν σε νοσοκομεία, σε αστυνομικά τμήματα, σε δημόσιες υπηρεσίες, στη Βουλή, σε πρεσβείες, αλλά και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις με βάση τα δικά τους κριτήρια και προσπαθούν να "επιβάλλουν" το δικό τους νόμο, καταστρέφοντας την δημόσια αλλά και ιδιωτικές περιουσίες. Ακόμη και στα κρεοπωλεία μπαίνουν οι αθεόφοβοι κάνοντάς τα γυαλιά καρφιά, προστατεύοντας λέει έτσι τα δικαιώματα των ζώων, προφανώς θέλοντας να μας κάνουν όλους vegan!

 Άλλες πάλι παρόμοιες ομάδες επικηρύσσουν διάφορα πρόσωπα. Χαρακτηριστική η περίπτωση  του καθηγητή Α. Συρίγου που ξυλοκοπήθηκε άγρια και είδε τη φωτογραφία του σε αφίσα με τίτλο "είναι φασίστας" γιατί τόλμησε να παρατηρήσει σε κάποιους που έγραφαν με σπρέι σε φρεσκοβαμμένο τοίχο του Παντείου, αλλά και αυτή του φοιτητή (ατόμου με αναπηρία μάλιστα) που προσερχόταν σε εκδήλωση για τον εθελοντισμό,  στην ΑΣΟΕΕ. 

Το σίγουρο είναι ότι σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις - ίσως επειδή ζούμε την πιο ειρηνική περίοδο κατά τον υπουργό ή όπως θα έλεγε και ο Ηλιόπουλος "είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα" - το κράτος είναι απόν. 

Όμως για μένα το σπουδαιότερο ζήτημα δεν είναι αυτό ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτό. Το  σημαντικότερο είναι ότι όλες αυτές οι παράνομες ενέργειες έχουν - όχι μόνο γι αυτούς που τις κάνουν αλλά δυστυχώς και για μια ικανή  σε αριθμό μερίδα της ελληνικής κοινωνίας - νομιμοποιητική και δικαιολογητική βάση. Το φακελάκι του γιατρού στην περίπτωση του νοσοκομείου, η διαφθορά στον δημόσιο βίο και τη διοίκηση, η αναποτελεσματικότητα  στη λειτουργία του κράτους και των υπηρεσιών σε συνδυασμό με το αίσθημα αδικίας και έλλειψης ισότητας έναντι του νόμου,  οδηγούν πολλούς συμπολίτες μας στο λανθασμένο συμπέρασμα: "Καλά τους κάνουν αφού αλλιώς δεν καταλαβαίνουν". 

Αναμφίβολα το κράτος δικαίου (δηλαδή κράτος με Σύνταγμα και νόμους) επιβάλλει το νόμο και επιβάλλεται (και οφείλει να επιβάλλεται) σε όποιον τον παραβιάζει. Όμως το ίδιο το κράτος δικαίου έχει από μόνο του εκείνες τις  θεσμικές δικλείδες ελέγχου της δικής του λειτουργίας. Όπου υπάρχει εξουσία πρέπει να υπάρχει και έλεγχος. Και όσο ισχυρότερη είναι η εξουσία τόσο μεγαλύτερος και αναγκαιότερος είναι ο έλεγχος. Όταν οι εσωτερικοί μηχανισμοί ασφαλείας και ελέγχου  του κράτους δικαίου, και της δημοκρατίας τελικά,  λείπουν ή υπολειτουργούν, τότε δημιουργείται το έδαφος για τέτοιου είδους παρεκτροπές από διάφορους  που "παίρνουν το νόμο στα χέρια τους".   Μήπως λοιπόν πρέπει να το δούμε κι απ' αυτή την πλευρά, λέω μήπως...

(Υ.Γ. Ο Ρουβίκωνας- ένας μικρός ποταμός στη Βόρεια Ιταλία - έγινε γνωστός και έμεινε στην Ιστορία από τότε που  ο Ιούλιος Καίσαρας τόλμησε να τον περάσει κινούμενος κατά του Πομπήιου στη Ρώμη, οπότε και επιβλήθηκε. Μήπως λοιπόν ήλθε η ώρα κι εμείς, ως πολιτικό σύστημα και σύγχρονο κράτος δικαίου, να διαβούμε τον δικό μας Ρουβίκωνα;)

Λιοντάρια και γατάκια...

Σύντροφε, τα 'μαθες τα νέα; 
Όπως δήλωσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός της "πρώτη-φορά-αριστερά" κυβέρνησης ενώπιον του Αμερικανού Προέδρου μπροστά στα σκαλιά του Λευκού Οίκου "... οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια εξαιρετικά σημαντική δύναμη και οι δυνατότητές τους να παρέμβουν για το καλό είναι σημαντικές". Ενώ για τον Αμερικανό Πρόεδρο είπε: " Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει (ο κ. Τραμπ) την πολιτική, ορισμένες φορές μπορεί να μοιάζει διαβολικός αλλά γίνεται για καλό." (!!!) 

Οι αλήθεια είναι ότι τέτοιες δηλώσεις για τις ΗΠΑ και τον Πρόεδρό τους "δεξιός" Έλληνας Πρωθυπουργός δεν θα τολμούσε να κάνει. Οι εγχώριες  αριστερές μάζες θα είχαν ξεχυθεί στους δρόμους και αμφιβάλλω αν το αεροπλάνο της επιστροφής του θα μπορούσε να προσγειωθεί επί ελληνικού εδάφους! Το είπε όμως ο Αλέξης Τσίπρας! Ίσως υπό την επιρροή του κ. Καμμένου, φανατικού οπαδού του κ. Τράμπ, που παρεμπιπτόντως τον στόχο του (για τη "δουλειά" ντε των F16) τον πέτυχε... 

Να υποθέσω ότι μετά απ' αυτά η φετινή πορεία (μεταξύ μας παρωδία) του  Πολυτεχνείου θα ματαιωθεί; Ποιος ο λόγος να γίνει; Αφού σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό μας  και διακριθέντα πρώην  ηγέτη των απανταχού καταληψιών "οι φονιάδες των λαών Αμερικάνοι" φονεύουν για καλό!

Kolotumba!

     Από χθες που το διάβασα στο διαδίκτυο δηλώνω ως Έλλην εθνικά υπερήφανος! Ποιος το περίμενε δίπλα στις αρχαίες ελληνικές λέξεις που χρησιμοποιούνται διαχρονικά ως διεθνείς όροι όπως οι λέξεις democracy, philosophy, economy, ecology, history και τόσες άλλες παρατίθεται πλέον ακόμη μία. Η λέξη "kolotumba"... Κι αυτό χάρη στον Πρωθυπουργό μας Αλέξη Τσίπρα!
Την χρησιμοποιεί, και την αναλύει  ως "πολιτικό όρο" παρακαλώ , η ισπανική εφημερίδα El Pais θέλοντας να περιγράψει την μεταστροφή του Προέδρου της Καταλονίας Puigdemont. Ξέρετε αυτού που με ένα παράνομο δημοψήφισμα κόντεψε να βάλει σε κίνδυνο την ενότητα ενός ολόκληρου λαού και τώρα προσπαθεί να τα μαζέψει. "Kolotumba" λέει η   El Pais "είναι ένας πολιτικός όρος που σημαίνει στροφή 180 μοιρών . Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο Αλέξις Τσίπρας έκανε αυτή τη λέξη διάσημη, αφού οδήγησε τη χώρα σε δημοψήφισμα με το ερώτημα εάν γίνεται αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας με την ΕΚΤ, την Κομισιόν και το ΔΝΤ. Παρότι η πλειονότητα ψήφισε «όχι», ο ίδιος κατέληξε να κάνει το αντίθετο από αυτό που ζήτησε ο λαός και ζήτησε τρίτο πακέτο βοήθειας."
Α, ρε Alexis τι μεγαλεία είναι αυτά; Περίμενες ποτέ το όνομά σου να γραφτεί με χρυσά γράμματα δίπλα σ' αυτό ενός Πλάτωνα, ενός Αριστοτέλη, ενός Περικλή; Αλλά κι ενός Puigdemont... Δυστυχώς!

Κρατικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης της Σαμοθράκης Τώρα!

Η πρωτοφανής θεομηνία που έπληξε τη Σαμοθράκη προχθές άφησε το νησί σε κατάσταση διάλυσης και απελπισίας. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο. Εικόνα βιβλικής καταστροφής! Τα δημόσια δίκτυα, οδικά, ύδρευσης και ηλεκτρισμού διαλύθηκαν. Ιδιωτικές περιουσίες, σπίτια, αυτοκίνητα, ζώα, κτήματα καταστράφηκαν. Το μέγεθος και η έκταση της καταστροφής επιβάλλουν το κράτος να κινηθεί άμεσα. Δεν υπάρχουν περιθώρια καθυστέρησης και ολιγωρίας. 

Με δεδομένο το μπάχαλο που επικρατεί στο θέμα των αρμοδιοτήτων στην ελληνική πραγματικότητα, όπου πάντες είναι αρμόδιοι (Τοπική Αυτοδιοίκηση, Περιφέρεια, Υπουργεία) και κανένας δεν έχει την τελική ευθύνη, η κυβέρνηση πρέπει να καταστρώσει κεντρικά ένα Σχέδιο Αποκατάστασης των Υποδομών και Ανασυγκρότησης της Οικονομίας της Σαμοθράκης! Αρμόδιος και υπεύθυνος για την άμεση παρακολούθηση, εφαρμογή και υλοποίηση του Σχεδίου πρέπει να οριστεί ένας Υφυπουργός της Κυβέρνησης, που θα αναλάβει τον συντονισμό όλων των φορέων που αναμειγνύονται και της όλης προσπάθειας. Φυσικά κανένας φορέας δεν θα χάσει τις αρμοδιότητες του. Απλά όλοι θα κινηθούν πιο γρήγορα και συντονισμένα.

Αρχικά θα πρέπει να γίνει πλήρης και λεπτομερειακή καταγραφή των ζημιών. Θα πρέπει να αναζητηθούν και να εξευρεθούν οι οικονομικοί πόροι, εθνικοί και ευρωπαϊκοί, που προβλέπονται γι'  αυτές τις περιπτώσεις. Θα πρέπει άμεσα να γίνουν τα έργα αποκατάστασης των δημοσίων δικτύων. Δρόμοι, γέφυρες, δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, δίκτυα ηλεκτρισμού και τηλεπικοινωνιών. Θα πρέπει να αποζημιωθούν οι ιδιώτες, επαγγελματίες, γεωργοί και κτηνοτρόφοι για τις απώλειες που υπέστησαν και να δοθεί η δυνατότητα δανεισμού τους με ευνοϊκούς όρους και με την εγγύηση του δημοσίου. Μόνο έτσι θα μπορέσει το νησί άμεσα, ξεπερνώντας τη γραφειοκρατία, να επουλώσει τις πληγές του και να μπει σε φάση ομαλής οικονομικής λειτουργίας. Ίσως αυτή η καταστροφή να γίνει η ευκαιρία και το εφαλτήριο για μια νέα εκκίνηση για την οικονομική ανάπτυξη της Σαμοθράκης!

Η Ελλάδα μετά τα μνημόνια

Η ελλάδα μετά τα μνημόνια

Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ομιλίας του Κυριάκου Μητσοτάκη στην φετινή  ΔΕΘ. Κατά κοινή ομολογία ο καλύτερος Κυριάκος από την εκλογή του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και ο πιο ουσιαστικός Αρχηγός Αντιπολίτευσης τα τελευταία χρόνια στην ΔΕΘ.  Με μεστό, συγκεκριμένο και τολμηρό πολιτικό λόγο. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. έσπασε την παράδοση ετών που θέλει τον αρχηγό της Αντιπολίτευσης, όταν είναι στα πρόθυρα της εξουσίας, να εξαγγέλλει παροχές (που στο τέλος δεν εκπληρώνονται) και να είναι γενικόλογος και θολός σε σημεία που πονάνε, προκειμένου να μην χάσει ομάδες ψηφοφόρων. Σε αντίθεση με όλα αυτά ο Κυριάκος προχθές περιέγραψε με ακρίβεια το όραμά του για την Ελλάδα τα επόμενα χρόνια. Χωρίς νεφέλες, γκρίζες ζώνες, αστερίσκους και υποσημειώσεις.

Και είναι αλήθεια ότι η πολιτική που περιέγραψε στην ομιλία του ο αρχηγός της  ΝΔ είναι αυτή που έχει ανάγκη η χώρα και η κατεύθυνση που θα έπρεπε να κινηθούμε στο μέλλον ακόμη κι αν δεν είχαν μεσολαβήσει τα μνημόνια. Ανασύνταξη του Κράτους και της Δημόσιας Διοίκησης με μεταρρυθμίσεις και εφαρμογή των νέων τεχνολογιών ώστε να γίνουν πιο αποτελεσματικά και φιλικά στη λειτουργία τους προς τον πολίτη.  Δημιουργία ανταγωνιστικού, σταθερού περιβάλλοντος στον χώρο των επιχειρήσεων με λιγότερους φόρους, απλοποίηση αδειοδοτήσεων, αποκατάσταση της ρευστότητας αλλά και επιβολή αυστηρών, καθαρών κανόνων στη λειτουργία τους και τη σχέση τους με τους εργαζομένους και το κράτος. Όλα αυτά θα φέρουν επενδύσεις και νέες δουλειές. Εφαρμογή της αξιοκρατίας και της αξιολόγησης στην κοινωνία και την Παιδεία. Αλλαγή στο άρθρο 16 του Συντάγματος και λειτουργία και ιδιωτικών Πανεπιστημίων για αναβάθμιση της εκπαίδευσης και ανάπτυξη περισσότερων δεξιοτήτων στα νέα παιδιά ώστε να είναι καλύτερα προετοιμασμένα στις σύγχρονες ανάγκες της οικονομίας.

Το μήνυμα του Κυριάκου ήταν ξεκάθαρο. Αυτοί είμαστε, αυτό πρεσβεύουμε, αυτά θα εφαρμόσουμε. Και κατευθυνόταν προς δυο αποδέκτες: Πρώτον, στην κοινωνία. Όποιος ψηφίζει ΝΔ ξέρει τι ψηφίζει. Δεύτερον, στα στελέχη της παράταξης. Αυτή είναι η πολιτική που θα εφαρμόσουμε ως κυβέρνηση κι αυτήν θα κληθείτε να υπερασπίσετε!

Οικολογική Αναισθησία ή Κυβερνητική Αφασία;

         Ορισμένοι καλόπιστοι ή αφελείς (;) βλέποντας την κυβερνητική  συμπεριφορά απέναντι σε επενδύσεις όπως αυτή των χρυσωρυχείων (τύπου "στα τσακίδια!") είχαν πιστέψει ότι  αυτή "η-πρώτη-φορά-αριστερά" κυβέρνηση είχε γνήσιες ευαισθησίες σχετικά με τα θέματα της οικολογίας και του περιβάλλοντος.  Μέχρι που... Μέχρι που ένα ναυάγιο και μάλιστα μέσα σε λιμάνι απέδειξε ότι κι αυτές οι ευαισθησίες της ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κυβέρνησης, όπως και τόσες άλλες (βλ. ευπαθείς ομάδες, άνεργοι, συνταξιούχοι κλπ) είναι μόνο λεκτικές ή στην καλύτερη περίπτωση επιλεκτικές.

  Πέραν όμως πάσης αμφιβολίας αυτό που αναδείχθηκε από το ναυάγιο και την οικολογική καταστροφή που προκλήθηκε στον Σαρωνικό εξαιτίας του,  είναι η απόλυτη κυβερνητική ανικανότητα να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί έκτακτες καταστάσεις και κρίσεις. Από την Κυριακή το πρωί που βούλιαξε το πλοίο μέχρι την Τετάρτη δεν κουνήθηκε, από κυβερνητικής πλευράς, φύλλο. Αφασία. Και μετά έτρεχαν και δεν φτάναν. Και φυσικά για μια ακόμη φορά έφταιγαν οι άλλοι, οι προηγούμενοι...  Έτσι προέκυψε μια τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή σε όλο το θαλάσσιο οικοσύστημα του  Σαρωνικού, που στην καλύτερη περίπτωση όπως λένε οι ειδικοί, θα χρειαστούν τουλάχιστον πέντε χρόνια για να απαλλαγεί από τις πληγές του και να ισορροπήσει. Κι όλα αυτά από την κυβερνητική Αναισθησία και Αφασία!

Ο Βασιλιάς είναι γυμνός...

 
 Πάνε πια οι καλές εποχές με τον Τσίπρα σούπερ σταρ στην ΔΕΘ. Που είναι εκείνοι οι καιροί, όταν έσχιζε τα μνημόνια, εξήγγειλε το "Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης", τη διαγραφή του χρέους ή τα παράλληλα Προγράμματα; Όλα αυτά τα κατάπιαν τα δικά του μνημόνια... Αυτή τη  φορά ο Πρωθυπουργός ήταν σκιά του εαυτού του. Κυριολεκτικά γυμνός. Και τη γύμνια του προσπάθησε να κρύψει ρίχνοντας πάνω του πρόχειρα και ευκαιριακά, όπως κάνει για όλα συνήθως,  τον μανδύα του "εγγυητή των επενδύσεων"!

Όμως το "φιλοεπενδυτικό" κλίμα δεν είναι θέμα εξαγγελιών. Ήδη μεγάλες επενδύσεις, όπως το Ελληνικό, αιολικά πάρκα και άλλες, καθυστερούν επικίνδυνα λόγω κακών κυβερνητικών χειρισμών και γραφειοκρατίας, με κίνδυνο να χαθούν. Την ίδια ώρα ξένοι επενδυτές ανακοινώνουν ότι εγκαταλείπουν τη χώρα. Αλλά πώς να μιλά κανείς για νέες επενδύσεις και στο χώρο των μικρομεσαίων  επιχειρήσεων που πάντοτε αποτελούσαν  τη ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας, όταν οι ήδη υπάρχουσες ασφυκτιούν από την υπερφορολόγηση, την έλλειψη ρευστότητας και με ένα κράτος εχθρικό απέναντί τους;

Το επενδυτικό κλίμα δημιουργείται μόνο με κατάλληλες προϋποθέσεις. Μείωση της φορολογίας, σταθερό φορολογικό περιβάλλον, φιλικό κράτος απέναντι στον πολίτη με λιγότερη γραφειοκρατία, εκμετάλλευση των νέων τεχνολογιών. Μόνο συγκεκριμένες πολιτικές μπορούν να φέρουν επενδύσεις και όχι οι λεκτικές "εγγυήσεις" του κ. Τσίπρα. Τα ψέματα πια τελείωσαν!

Ξεκινάμε ...

Η ιδέα της δημιουργίας ενός προσωπικού blog (διαδικτυακού  πολιτικού ημερολογίου) στριφογύριζε εδώ και πολύ καιρό – μπορεί και χρόνια – στο μυαλό μου, ως ένας τρόπος έκφρασης και δημοσιοποίησης των ιδεών και των απόψεων μου σχετικά με όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας. Μετά δε την απόφασή μου πριν μερικά χρόνια για μη συμμετοχή μου στις εθνικές εκλογές – λόγω της απογοήτευσης μου από τη μη εφαρμογή στην πολιτική αυτονόητων κατά την άποψή μου πραγμάτων -  ίσως αποτελούσε και τον μοναδικό τρόπο παρέμβασης και σχολιασμού της τρέχουσας επικαιρότητας.  Δεν κρύβω ότι η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας γέννησε μέσα μου την ελπίδα πως κάποιες ιδέες που πρεσβεύαμε διαχρονικά μια ομάδα ανθρώπων, ακόμη από το Πανεπιστήμιο, ενταγμένοι πάντα στην φιλελεύθερη παράταξη, μπορούν στην Ελλάδα τα προσεχή χρόνια να γίνουν πράξη. Ιδέες όπως η μείωση του κράτους, η δημιουργία ενός ελεύθερου, σταθερού, ανταγωνιστικού περιβάλλοντος στην οικονομία με λιγότερους φόρους, η μείωση της γραφειοκρατίας, η λειτουργία  μη κρατικών Πανεπιστημίων, η εφαρμογή της αρχής της αξιοκρατίας και της αξιολόγησης στην κοινωνία, ήλθε η ώρα να εφαρμοστούν και στην πράξη. Δυστυχώς υπάρχει διάχυτη η λανθασμένη άποψη στην ελληνική κοινή γνώμη ότι δήθεν η πολιτική των μνημονίων που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια στη χώρα και έχει συνθλίψει την κοινωνία, είναι «φιλελεύθερη» πολιτική. Αυτή η αντίληψη επικρατεί κυρίως από άγνοια για το τι πρεσβεύει πραγματικά η φιλελεύθερη ιδεολογία. Η φιλελεύθερη πολιτική δεν συμβαδίζει π.χ. ούτε με αύξηση των φόρων ούτε με διάλυση της ιδιωτικής οικονομίας και συντριβή της επιχειρηματικότητας. Αντίθετα, μια τέτοια πολιτική υποστηρίζει την σμίκρυνση του κράτους μέσω μεταρρυθμίσεων, τη μείωση των φόρων, την ανάπτυξη ενός σταθερού φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Έτσι παράγεται αληθινός πλούτος και νέες δουλειές. 
Αυτές τις ιδέες θα υπερασπίζεται κι αυτό το blog. Φυσικά ευπρόσδεκτες μέσα από τα σχόλια των αναγνωστών του είναι και οι αντίθετες απόψεις στο πλαίσιο ενός δημιουργικού διαλόγου. Αρκεί να διατυπώνονται ευπρεπώς, χωρίς να προσβάλλουν πρόσωπα. Να ξεκαθαρίσω ευθύς εξ αρχής ότι το συγκεκριμένο blog δεν έχει σκοπό του να ανταγωνιστεί τα ενημερωτικά blogs της περιοχής μας που έχουν ως σκοπό την ενημέρωση και σε γενικές γραμμές, τα περισσότερα, κάνουν πετυχημένα τη δουλειά τους. Ας αρχίσουμε λοιπόν το ταξίδι προς το μέλλον!

Σταύρος Κελέτσης