Την προηγούμενη βδομάδα έγινε απόπειρα να ξεκινήσει στη βουλή η συζήτηση για την πορεία της χώρας στην μεταμνημονιακή εποχή! Λέω απόπειρα γιατί λίγο οι επιθέσεις και απειλές του "Ρουβίκωνα", κάτι οι τραμπουκισμοί κατά του δημάρχου Θεσσαλονίκης, οι εξελίξεις στο Μακεδονικό, μετατόπισαν για μια ακόμη φορά το κέντρο βάρους της συζήτησης από την οικονομία στην τρέχουσα πολιτική. Η συζήτηση όμως που έστω ακροθιγώς άνοιξε στη βουλή για την επόμενη μέρα, πρέπει να γίνει με σοβαρούς όρους και να συνεχιστεί.
Η κυβέρνηση παρά την παρουσίαση ενός "ολιστικού" δήθεν σχεδίου, στην πράξη τίποτε παραπάνω από ένα γενικόλογο ευχολόγιο, θεωρεί πως αυτό που θα κάνει τη διαφορά την επόμενη μέρα είναι η δυνατότητα διανομής παροχών. Αυτό άλλωστε την βολεύει στην πορεία προς τις εκλογές. Όμως αυτό είναι το θέμα; Να μοιράσεις το υπόλοιπο ενός πλεονάσματος που αποκτήθηκε με συνθλιβή της κοινωνίας, με υπερφορολόγηση και διάλυση της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικής οικονομίας;
Οι όποιες διανομές και αυξήσεις για να έχουν μονιμότητα και διάρκεια θα πρέπει να στηρίζονται στην παραγωγή πλούτου και για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να πάρει μπρος η οικονομία. Κάτι που μέχρι σήμερα δεν έγινε. Το αντίθετο! Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με μείωση της φορολογίας και άρση των εμποδίων που βάζει η γραφειοκρατία στην επιχειρηματικότητα, σε συνδυασμό με την επάνοδο σε ομαλή χρηματοδοτική ροή των επιχειρήσεων.
Πολύ φοβάμαι ότι συνολικά ως πολιτικό σύστημα και ως κοινωνία, δεν έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας από την περιπέτεια της "κρίσης". Δεν έχουμε αντιληφθεί τις πραγματικές αιτίες που μας οδήγησαν σ' αυτήν. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που πραγματικά καραδοκεί είναι μετά την οκταετή δυσβάσταχτη περίοδο των μνημονίων να επιστρέψουμε και πάλι "κοινή συναινέσει" σε εκείνες τις πολιτικές που μας οδήγησαν στα αδιέξοδα, για να οδηγηθούμε εκ νέου στον ίδιο φαύλο κύκλο... Διόγκωση του κράτους και των δαπανών, πελατειακό κράτος και κομματισμένη δημόσια διοίκηση, κρατικοδίαιτη οικονομία, αναποτελεσματικότητα στην είσπραξη των φορολογικών εσόδων. Το σχέδιο για την επόμενη μέρα για να δίνει στην Ελλάδα προοπτική θα πρέπει να είναι απαλλαγμένο από όλες εκείνες τις "αμαρτωλές" πολιτικές που επί δεκαετίες μας οδήγησαν στην κρίση. Αυτό όμως απαιτεί ευρεία συναίνεση και τολμηρή πολιτική ηγεσία!
