Μπορούμε ...

Κυβέρνηση υπό προθεσμία

   Αν κάτι έμεινε από τη φετινή εμφάνιση του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη είναι η ανασφάλεια και η αγωνία που ο ίδιος νιώθει για το μέλλον της κυβέρνησής του και τον χρόνο παραμονής που της απομένει στην εξουσία.  Ήταν η πρώτη φορά που ο κ. Τσίπρας δε μίλησε με βεβαιότητα  για εκλογές στο τέλος της τετραετίας και συνέδεσε ευθέως και χωρίς περιστροφές τη διεξαγωγή τους με τις εξελίξεις στο "Μακεδονικό". Ταυτόχρονα δε δεσμεύτηκε και για το θέμα της μείωσης των συντάξεων που έχει προνομοθετηθεί και πρόκειται να ισχύσει από τον Ιανουάριο του '19.  Και πέταξε το μπαλάκι στον "αγαπημένο" και συνεπή μέχρι σήμερα συνεταίρο του, τον Πάνο Καμμένο, που όπως τόνισε ελπίζει να μη ρίξει την κυβέρνηση για το "Μακεδονικό".  

 Η ανησυχία του Πρωθυπουργού είναι απολύτως βάσιμη. Πράγματι, τι θα γίνει μετά τις 30 Σεπτεμβρίου αν οι Σκοπιανοί πουν "ναι"- κάτι που με τα μέχρι σήμερα δεδομένα θεωρείται πολύ πιθανό - στη συμφωνία των Πρεσπών;  Αμέσως θ' αρχίσει στην Ελλάδα η συζήτηση για το αν η συμφωνία θα μπορέσει να περάσει απ' την Ελληνική Βουλή. Και το κέντρο αλλά και το πρόσωπο γύρω από το οποίο θα περιστρέφεται όλη η συζήτηση στη χώρα δεν θα είναι άλλο παρά ο Καμμένος. Αυτός πάλι έχει αποδείξει ότι είναι πολιτικός τζογαδόρος, και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο εταίρος του. Και  νομίζω δε θα χάσει τη μοναδική ευκαιρία που του δίνεται να τζογάρει προκειμένου να μπει ξανά στη Βουλή. Πράγμα που με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα δε φαίνεται πολύ πιθανό. Αντίθετα, θεωρείται απίθανο.

 Ο μόνος τρόπος να επιχειρήσει ο Καμμένος την επανείσοδο των ΑΝΕΛ στη Βουλή είναι να μην ψηφίσει τη συμφωνία και να απειλήσει με πτώση την κυβέρνηση Τσίπρα, ερχόμενος έτσι και πάλι σε επαφή με ένα αυτοαποκαλούμενο "δεξιό - πατριωτικό" κομμάτι της κοινωνίας, στο οποίο βασίστηκε άλλωστε η επιτυχία του κόμματός του στο παρελθόν. Το αφήγημά του θα είναι απλό. Εμείς στηρίξαμε τον Τσίπρα για να βγει η χώρα από τα μνημόνια, όμως για ένα μείζον εθνικό θέμα, όπως το "Μακεδονικό", τολμάμε και τον ρίχνουμε. Θα πιάσει; Κανείς δεν ξέρει. Όμως, είναι η μοναδική του ευκαιρία να τζογάρει. Στην πορεία προς τις εκλογές δε νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει άλλη!

Απ' την άλλη μεριά για πόσο χρόνο θα αντέξει ο Αλέξης  να είναι αιχμάλωτος του Πάνου; Πόσο μπορεί να κρατήσει αυτή η πολιτική ομηρία; Όταν όλοι θα ξέρουν ότι είναι επικεφαλής μιας κυβέρνησης υπό προθεσμία, που ο βίος της θα τελειώσει ανάλογα με τους σχεδιασμούς και τις ορέξεις του δεξιού του συνεταίρου; Δε νομίζετε  λοιπόν  πως οι εκλογές είναι πια πολύ κοντά!