Τα μυστικά του βάλτου...

Η καταστροφική πλημμύρα στην Μάνδρα της Αττικής αποκάλυψε πλήρως μερικά κοινά αλλά ανομολόγητα μυστικά, που έχουν να  κάνουν με το χτήσιμο, τις δομές, τη λειτουργία, τελικά την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού κράτους. Δυστυχώς όμως συνοδεύτηκε από τεράστιο ανθρώπινο κόστος, τον πνιγμό είκοσι δύο συμπολιτών μας - κάτι που μόνο σε χώρα τύπου Μπαγκλαντές θα μπορούσε κανείς να αναμένει το 2017! Μπορεί βέβαια ο Πρωθυπουργός να επαναπαύτηκε στην βολική εξήγηση της "Κλιματικής Αλλαγής" που στο κάτω κάτω μας βολεύει όλους - όχι μόνο τον ίδιο, πολιτικά, αλλά κι εμάς τους απλούς πολίτες αφού έτσι φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από  εμάς. Είναι πράγματι βολική αυτή η εξήγηση που ρίχνει το φταίξιμο αλλού, σε όλη την "παγκόσμια κοινότητα" εκτός  βέβαια από την εγχώρια αλυσίδα που εμπλέκεται πραγματικά. Ποια είναι η αλυσίδα αυτή;  Πολιτικοί, Δημόσια Διοίκηση, Αυτοδιοίκηση, Μηχανικοί, Πολίτες.

Γιατί δε νομίζω να φταίει η τρύπα του όζοντος που μπαζώθηκαν και χτίστηκαν όλα τα ρέματα κυρίως στην Αττική και τα νησιά μας, που καίγονται τα δάση μας ή αποψιλώνονται με διάφορους τρόπους όπως πχ η υπερβόσκηση. Που οι παραπόταμοι και τα ποτάμια έγιναν δρόμοι και εθνικές οδοί. Και η φύση, όταν δεν την σέβεσαι εκδικείται. Αυτό είναι κανόνας.

Δυστυχώς το ελληνικό κράτος και η εγχώρια πολιτική οικοδομήθηκαν εδώ και δεκαετίες σε λάθος βάση.  Εν αρχή ην το αξίωμα κάνουμε τα στραβά μάτια για να ικανοποιηθούν οι  ανάγκες στέγασης  των λαϊκοτέρων στρωμάτων κι εμείς θα ωφεληθούμε πολιτικά απ' αυτό. Έπειτα ήλθαν οι πολυτελείς  βίλες, μέσα στα δάση ή πρώτες πάνω στο κύμα, για να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία των νεόπλουτων ιδιοκτητών τους. Συνήθως αυτοί ήταν διάφοροι μεγαλοσχήμονες, στελέχη της πολιτικής, της διοίκησης ή των επιχειρήσεων που ήταν "μέσα στα πράγματα" και δεν τους κουνούσε κανείς. Κι έτσι φτιάχθηκε το τέλειο σύστημα διαπλοκής που είχε ως ανταμοιβή το χρήμα ή τις ψήφους ή και τα δυο. 

Φυσικά μέσα από την καταστροφή αναδείχθηκε για μια ακόμη φορά η ανικανότητα της κυβέρνησης και του Κράτους ν' αντιμετωπίσει έκτακτες καταστάσεις και φαινόμενα, η σύγχυση αρμοδιοτήτων, η έλλειψη συντονισμού μεταξύ υπηρεσιών και ικανοτήτων στελεχών που κατέχουν θέσεις.

Όμως νομίζω πως αναδείχθηκε και κάτι ακόμη. Ότι η πολιτική που εδώ και δεκαετίες εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις και την εφαρμόζει  με την ίδια συνέπεια κι αυτή η κυβέρνηση, της εκ των υστέρων δηλαδή νομιμοποίησης των αυθαιρέτων με μόνο εισπρακτικά κριτήρια, προκειμένου να γεμίζουμε τα δημόσια ταμεία,  χωρίς να λαμβάνονται υπόψη περιβαλλοντικές παράμετροι είναι κραυγαλέο  λάθος και έχει τραγικές συνέπειες. Που φτάνουν δυστυχώς μέχρι και την αφαίρεση ανθρώπινων ζωών.

Κάν' το όπως ο Κυριάκος!

Η μεγάλη συμμετοχή στην διαδικασία εκλογής αρχηγού στη "Δημοκρατική Συμπαράταξη", αποτελεί από μόνη της ένα ισχυρό μήνυμα προς το αριστερο-λαϊκο-δεξιό   κυβερνητικό συνονθύλευμα των "Συριζανέλ".  Δείχνει ότι  υπάρχουν πολίτες ευρισκόμενοι στα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας και γενικότερα στον Κεντροαριστερό χώρο που "ψάχνονται". Που έχουν απογοητευτεί από τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και τις συνεχείς κωλοτούμπες, που έχουν εξοργιστεί από την ανεύθυνη πολιτική και έχουν αγανακτήσει  από τον λαϊκίστικο και σε πολλές περιπτώσεις "φτηνιάρικο" λόγο του κ. Τσίπρα και αναζητούν κάτι σοβαρότερο, κάτι πιο πειστικό που να εκφράζει τις αριστερές ιδέες. 

Όμως, μήνυμα στάλθηκε πιστεύω και προς την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Ότι η πολιτική της επικράτηση και το μέγεθος της εκλογικής της νίκης στις επόμενες εκλογές θα κριθεί στον χώρο του κέντρου, τον χώρο ανάμεσα στον Σύριζα και την ίδια και όχι στα δεξιά της. Με ότι αυτό σημαίνει για την προσαρμογή και τη δόμηση του πολιτικού της λόγου. Διότι αν μέσα από τη διαδικασία της εκλογής ηγεσίας καταφέρει ο χώρος του πρώην ΠΑΣΟΚ, σε κάποιο βαθμό να σοβαρευτεί και ν'  ανασυνταχθεί, τότε στον μεσαίο όπως λέγαμε πετυχημένα κάποτε χώρο,  θα υπάρχει υπολογίσιμος πολιτικός ανταγωνιστής που θα (επανα)διεκδικήσει όλους εκείνους, τους πιο υπεύθυνους πρώην ψηφοφόρους του, που προτίμησαν ή επρόκειτο να προτιμήσουν την κεντροδεξιά ΝΔ έναντι του ανεύθυνου λαϊκίστικου Σύριζα.  

Τώρα όσον αφορά στα πρόσωπα, όπου βέβαια δεν μου πέφτει ιδιαίτερος λόγος, αφού δεν ανήκω στον ιδεολογικό αυτό χώρο, αλλά εκφράζοντας ως πολίτης  τη γνώμη του, θα έλεγα ότι η περίπτωση Ανδρουλάκη έχει κάποια χαρακτηριστικά ανατροπής. Πρώτ' απ' όλα το γεγονός ότι ένας αυτοδημιούργητος, νέος άνθρωπος, με συγκροτημένο λόγο κατάφερε να εκλεγεί ευρωβουλευτής και σήμερα να διεκδικεί με αξιώσεις την ηγεσία της παράταξης δείχνει ότι έχει ικανότητες. Ξεκίνησε ως αουτσάιντερ, όμως αυτή τη στιγμή φαίνεται να είναι η επιλογή της ανανέωσης που πάει κόντρα στο κομματικό κατεστημένο. Αυτό που του καταλογίζουν είναι ότι προέρχεται από τον "κομματικό σωλήνα". Αλλά μήπως και η αντίπαλός του από τον ίδιο σωλήνα δεν προέρχεται; Και στο κάτω κάτω γιατί είναι μεμπτό, ένας άνθρωπος  στα φοιτητικά του χρόνια να υποστηρίζει και να πολεμά για τις ιδέες του  και να ανέρχεται μέσα στο κόμμα του; Από την άλλη η Φώφη Γεννηματά θα είχε την ίδια ώθηση στην πολιτική και θα είχε περάσει με την ίδια ευκολία από τόσες θέσεις που της ανατέθηκαν, αν δεν ήταν κόρη του πιο σοβαρού κατά την άποψή μου υπουργού των πρώτων χρόνων του ΠΑΣΟΚ, του αείμνηστου Γιώργου Γεννηματά; Για να μην παρεξηγηθώ, προσωπικά δεν είμαι εναντίον του να ασχολούνται με την πολιτική άνθρωποι που προέρχονται από οικογένειες με πολιτική παράδοση. Αυτό είναι ανεπίτρεπτος ρατσισμός.  Όμως αυτοί έχουν ένα επιπλέον βάρος. Πρέπει να αποδείξουν με την παρουσία τους ότι πέρα από το όνομα έχουν και οι ίδιοι ξεχωριστές ικανότητες που τους κάνουν να διακριθούν και ν' ανελιχθούν. Και η Φώφη Γενημματά, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν είναι αυτή η περίπτωση!