Άραγε μπορεί να υπάρξει ένα ρεαλιστικό σχέδιο, ώστε να οδηγήσουμε τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία της με ασφάλεια και σταθερότητα στην μετά τον κορονοϊό εποχή;
Toυ Σταύρου Κελέτση Η ανάγκη αναζήτησης μιας βιώσιμης στρατηγικής ανάπτυξης στη νέα πραγματικότητα, είναι σήμερα το μεγάλο ζητούμενο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για όλες τις Κυβερνήσεις στον πλανήτη. Η χώρα μας κατάφερε κατά κοινή ομολογία να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την πρώτη φάση της πανδημίας με τις λιγότερες δυνατές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές με το ανάλογο βέβαια – και πάλι μικρότερο συγκριτικά με άλλες χώρες – τίμημα στην οικονομία. Ήδη καταγράφεται ύφεση 14% για το δεύτερο τρίμηνο του 2020 (στο αποκορύφωμα της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων) με τους υπολογισμούς όμως και τις προβλέψεις να παραμένουν στο αρχικό αισιόδοξο σενάριο του 8% για όλο το χρόνο.
Εν μέσω λοιπόν όλων των δυσκολιών που έχει δημιουργήσει η πανδημία και με το φόβο ενός δεύτερου ισχυρού κύματος που μπορεί να προκύψει μετά το φθινόπωρο, η κυβέρνηση καλείται να απαντήσει στο καίριο αυτό ερώτημα. Η αρχή αναμένεται να γίνει κατά την παρουσία του Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη το προσεχές Σαββατοκύριακο. Ας συνυπολογίσουμε βέβαια ότι την ίδια ώρα που μετράμε το κόστος της πανδημίας πρέπει να προσθέσουμε και το κόστος που πρέπει να καταβάλουμε προκειμένου να ενισχύσουμε την θωράκιση της χώρας απέναντι στην όλο και κλιμακούμενη προκλητική στρατηγική της Τουρκίας.
Μπροστά λοιπόν σ΄ αυτήν τη νέα πραγματικότητα πρέπει να θέσουμε τις νέες προτεραιότητες. Αυτονόητα η πρώτη έχει να κάνει με την ανάγκη ενίσχυσης του τομέα της Υγείας. Ήδη έχουν γίνει αρκετά πράγματα στην κατεύθυνση αυτή. Εν μέσω της υγειονομικής κρίσης,
η Κυβέρνηση αύξησε κατακόρυφα τον αριθμό κλινών στις ΜΕΘ, επιδιώκοντας να φτάσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι 12 κρεβάτια για κάθε 100.000 πολίτες, προχώρησε σε προσλήψεις προσωπικού στα νοσοκομεία που θα συνεχιστούν και δεσμεύτηκε για την περαιτέρω ενίσχυση και ανασχεδιασμό του συστήματος Υγείας. Εντωμεταξύ λίγες μέρες πριν χτυπήσει και πάλι το κουδούνι στο ξεκίνημα μιας πρωτόγνωρης σχολικής χρονιάς, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί, ετοιμάζονται για μια εκ βάθρων διαφορετική σχολική πραγματικότητα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το εκπαιδευτικό μας σύστημα πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Η υποχρεωτική χρήση της μάσκας είναι το ελάχιστο. Και μόνο ανεγκέφαλοι μπορούν να αντιδρούν σε ένα μέτρο που προστατεύει τα παιδιά μας και τα παιδιά όλου του κόσμου, αλλά και τους αγαπημένους υπερήλικες συγγενείς μας από μια θανατηφόρα ασθένεια. Πέρα όμως από τις γραφικότητες είναι αξιοσημείωτο το πώς εκπαιδευτικοί και μαθητές, μυήθηκαν με ταχύτητα στα σύγχρονα τεχνολογικά δεδομένα και προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες. Ασφαλώς από δω και στο εξής χρειάζεται μια πιο συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια αναθεώρησης του εκπαιδευτικού συστήματος που καλείται να λειτουργήσει σε νέες συνθήκες.
Όμως , ταυτόχρονα ο κορονοϊός αποτέλεσε μια ευκαιρία, λειτουργώντας ως καταλύτης, στον ήδη δρομολογημένο από την Κυβέρνηση «ψηφιακό εκσυγχρονισμό» του Κράτους. Ποιος το περίμενε πως μέσα σε λίγους μήνες ο Έλληνας πολίτης θα μπορεί και διεκπεραιώνει ηλεκτρονικά, συναλλαγές για τις οποίες απαιτούνταν ώρες αναμονής, σε ατελείωτες ουρές! Πιστοποιητικά και κρίσιμα έγγραφα ήδη εκδίδονται με ένα «κλικ», ενώ οι συντάξεις ήδη ξεκίνησαν να υποβάλλονται ηλεκτρονικά, με απώτερο στόχο να απονέμονται σε μια ημέρα.
Το Κράτος και η κοινωνία βαδίζουν με ταχύ βηματισμό σε πρωτόγνωρα, ψηφιακά μονοπάτια, προς διευκόλυνση του πολίτη και μείωση στο κόστος λειτουργίας της διοίκησης.
Ένα από τα μεγάλα ζητούμενα της Κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν εξ αρχής και παραμένει, η αναδιάταξη της οικονομίας. Η κρίση της πανδημίας πρόσθεσε νέα δεδομένα στην εξίσωση της ανάπτυξης. Εν μέσω της πανδημίας, επιχειρήσεις και εργαζόμενοι ενισχύθηκαν οικονομικά, είδαν φορολογικές διευκολύνσεις και στηρίχθηκαν ώστε να συνεχίσουν να παράγουν και να μη βάλουν λουκέτο.
Μπροστά στη νέα πραγματικότητα η χώρα μας, διεκδίκησε και έλαβε το σύνολο των χρημάτων που ζήτησε από το νεοσύστατο Ταμείο Ανάκαμψης. Έτσι διευκολύνεται, να ξεπεράσει τη νέα κρίση και με σωστό σχεδιασμό και πειθαρχία να χαράξει και να υλοποιήσει ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο. Προσωπικά, πιστεύω πως αν κάτι αναδείχθηκε ως αναγκαίο από την κρίση της πανδημίας είναι ότι και πάλι το βάρος θα πρέπει να πέσει στον πρωτογενή τομέα. Να αρχίσει και πάλι η χώρα να παράγει. Και να στηριχτεί και πάλι εκεί που έχει το στρατηγικό πλεονέκτημα. Στην παραγωγή των τροφίμων, δηλαδή στην γεωργία και την κτηνοτροφία, καθώς και στη μεταποίηση των προϊόντων. Εξασφαλίζοντας την αυτάρκεια και φυσικά με εξαγωγικό προσανατολισμό. Δεν μπορεί η Ελλάδα να εισάγει περισσότερο από το 70% του κρέατος που καταναλώνει. Η νέα ΚΑΠ μπορεί να γίνει η αφορμή η χώρα να εκσυγχρονίσει τον πρωτογενή της τομέα. Αρκεί να γίνουν σωστές στρατηγικές επιλογές. Να επιδοτηθεί η παραγωγή και η απόδοση και όχι η αδράνεια. Με χρήση των νέων τεχνολογιών και σεβασμό στο περιβάλλον.
Στην εποχή της αστάθειας που στιγματίστηκε από την παγκόσμια υγειονομική κρίση, η χώρα μας μπορεί να αναζητήσει ένα σταθερό βηματισμό. Αρκεί να θέσει στόχους και όραμα. Ας δούμε την αβεβαιότητα ως τη μεγάλη ευκαιρία!
